1399-11-15

تازه های دمانس در کنفرانس دو سالانه انجمن جهانی آلزایمر

​انجمن جهانی آلزایمر و انجمن آلزایمرسنگاپور با همکاری یکدیگر کنفرانسی را که قرار بود دراول فروردین 99 در سنگاپور تشکیل شود از 12-10دسامبر برابر با 22-20 آذرماه 99 از طریق مجازی برگزار کردند.

در این گردهمائی بیش از 1500 نفر از 136 کشور شرکت داشتند. اساتید و پژوهشگران سراسرجهان هر یک یافته های خود را به سمع رساندند.در این کنفرانس از تازه های تحقیقات در زمینه تشخیص، درمان، درمان های غیر داروئی، مراقبت، نوآوری برای کمک به افراد مبتلا به دمانس و مراقبان و .....سخن رانده شد.

مدیر عامل انجمن جهانی آلزایمر تاکید برآن داشت که در بسیاری از کشورها افراد مبتلا و مراقبان بعد از تشخیص رها می شوند و هیج گونه حمایتی برای آن ها برنامه ریزی نشده است واین مهم بهتر است در طرح ملی دمانس کشورها گنجانده شود.

در حوزه تشخیص، نوید آزمایش سریع خون داده شد که امکان انجام آن در منزل نیزخواهد بود و در نتیجه تشخیص کم هزینه تر و با سرعت بیشترازقبل، قابل دسترس خواهد بود و حتی مطالعات دیگری در جریان هست که بعد از تکمیل پژوهش، امکان دسترسی به پیشگیری از روند بیماری تا 6 سال قبل از بروز علائم را می دهد. روش دیگرتشخیص، استفاده از برنامه هایی هست که امکان بررسی روند تکلم و شناسائی الگوی آن را می دهد. در بعضی از کشورها مانند انگلستان، بهبود وضعیت تشخیص را در آموزش اجباری دانشجویان پزشکی برنامه ریزی کرده اند تا دربرخورد آنان نسبت به افراد مبتلا تغییرایجاد گردد به طوری که دانشجویان ازطریق انجمن آلزایمر با افراد مبتلا و خانواده ها ارتباط برقرار می کنند و در واقع این افراد مبتلا و خانواده ها هستند که به دانشجویان، دمانس را آموزش می دهند. نتایج این روش نشان می دهد که دانشجویان اگاهانه رفتارمی کنند وتغییر در برخورد آنان با افراد مبتلا مشاهده می شود. در واقع این روش آموزش، برگرفته ازواقعیت زندگی است ودرک ازوضعیت افراد مبتلا را افزایش می دهد و نیروی کار توانمند ی را آماده می سازد.

پژوهش دیگری در کشور تایوان ازاهمیت یک مطالعه از چشم ، گوش و ذهن خبر داد زیرا هر دو عضو به کارکرد ذهن کمک می کنند. پروژه استراید طرحی دیگراست که با شرکت انجمن جهانی آلزایمر و دانشگاه لندن در چندین کشور درحال اجرا می باشد و اهداف آن را ظرفیت سازی ، تغییر نگاه به دمانس و رساندن صدای افراد مبتلابه مسولین در کشورهای در حال توسعه بیان کرده اند.

در حوزه درمان، "زمانی برای درمان تاو" مطرح شد. داروی جدیدی برای از بین بردن تاو در حال گذراندن مراحل پایانی است. این دارو با از کارانداختن فعالیت تاو، موجب ارتباط بین عصب ها می شود. تاکید شد اگر این دارو که به صورت قرص تجویز می شود تنها مصرف گردد از افت حجم مغز جلوگیری می نماید.( تاو کلاف هائی هستند که در مغز ایجاد می شوند و ارتباط بین سلول های عصبی را از بین می برند و در نتیجه در عملکرد مغز اختلال ایجاد می کنند)

دکتر علی رضا عطری، پژوهشگر ایرانی و رئیس کمیته علمی انجمن جهانی آلزایمرکه در انستیتو آلزایمر بنر مشغول تحقیقات بر روی بیماری آلزایمر و بیماری آلزایمر با لوئی بادی هست، می گوید که در سال های آتی، برای تشخیص، نشانه گرهای زیستی دارای اهمیت ویژهخواهند بود وغربالگری را آسان می سازد. آزمایش آب نخاع و تصویربرداری آمیلوید با F18 دیگر ابزارهای تشخیص هستند. دکتر عطری اضافه کرد که داروی ادوکنوماب (aducanumab) برای گرفتن مجوز به سازمان غذا و داروی امریکا ارائه شده است. این دارو برروی پلاک ها اثر می گذارد.

در حوزه درمان های غیر داروئی تاثیرهنر بر روی مراقب و تغییرجایگاه او به یک همدل و همراه در امر مراقبت، نگاه جدیدی را در این حوزه مطرح نمود. در مورد فواید استفاده ازیک صندلی دربرنامه مراقبتی با ویژگی هائی چون پخش موسیقی، امکان تکان و تاب خوردن و داشتن ابزار محرک که به آرامش فرد مبتلا درزمان بروزاضطراب وناهنجاری های رفتاری کمک می کند، توضیح داده شد. از این وسیله دربرنامه مراقبتی 40 % از خانه های سالمندی در سوئد استفاده می شود و تاثیر مثبتی بر روی نحوه و ارائه مراقبت داشته است.

درحوزه مراقبت به ویژه در دوران کوید، کشورها برای کمک به مراقبان مجبور به استفاده از اینترنت شده اند و سعی بر این داشته اند تا از هر راهی خدمات ارائه دهند. بعضی انجمن ها ویدیو تولید کرده اند، تعدادی انیمیشن و در کشورهای اروپایی از ابزارهائی چون برنامه های کامپیوتری استفاده شده است تا استقلال افراد مبتلا و مراقبان حفظ شود. درنقاطی که دسترسی به اینترنت دشوار بوده، مشاوره تلفنی کارائی داشته است.

برای ارتقا سطح مراقیت، کشورها برنامه های آموزشی مختلفی را برگزار کرده اند مانند آموزش افراد مبتلا ومراقبان، مراقبان حرفه ای و کارکنان ازطریق آنلاین، آموزش تابستانی برای دانش آموزان به صورت آنلاین با هدف تغییرنحوه برخورد آنان با افراد مبتلا و آگاه شدن از این واقعیت که دمانس با معلولیت همراه است. برنامه های آموزشی برکاهش شرم از ابراز بیماری، بار کلان مراقبت و ارزش آن ، ایجاد توازن در مراقبت به ویژه در کشورهای با درآمد کم و متوسط تاکید داشته است. دربرنامه های آموزشی ، آموزش های سلامت مغز نیز پوشش داده شده است. دوره های رایگان برای کارکنان و مراقبان حرفه ای مراکز سالمندی نیزمعرفی شدند وچالش کمبود مراقب حرفه ای و خانوادگی درآینده نیزمطرح گشت.

درحوزه نوآوری، استفاده از ابزارهائی چون الکسا، سیری و غیره می تواند افراد مبتلا را در خوردن دارو، یادآوری برنامه های تلویزیون، وضعیت ترافیک، هوا، پاسخ به سوالات یاری رساند. ازربات ها دریادآوری مهارت ها به افراد مبتلا استفاده می کنند. ولی تاکید بر این بود که اول باید فرد مبتلا به دمانس را درک کرد و شناخت

در پایان سه روز پرکار و برنامه های متنوع، کنفرانس مجازی در شرایط کوید 19، در حالی که مدیرعامل انجمن آلزایمر ژاپن آهنگ "امید" را با پیانو می نواخت وکارکنان انجمن جهانی آلزایمر در سوی دیگر جهان با خواندن او را همراهی می کردند، به کارخود خاتمه داد.

فرانه فرین

15 دیماه 1399